150 LAT NAZARETANEK

Śladami Franciszki Siedliskiej po Rzymie (25)

S. M. Beata Rudzińska

Błogosławione towarzystwo

XIX wiek to w Kościele szczególny czas narodzin nowych wspólnot zakonnych. Nie inaczej było w Kościele polskim. Wiele założycielek i założycieli, tak jak Franciszka Siedliska, wyjeżdżało za granicę z okupowanej Polski, by tam szukać wolności religijnej i lepszych warunków do tworzenia zgromadzeń. Mimo rewolucyjnych zmian jakie zaszły w Rzymie po przejęciu go przez państwo włoskie, był on nadal centrum Kościoła i miejscem zamieszkania następcy św. Piotra, którego błogosławieństwa szukali założyciele. Znamienne jest dla mnie to, że ci ludzie, obdarzeni różnymi charyzmatami i strzegący ich wiernie w czasie tworzenia zgromadzeń, jednocześnie byli bardzo otwarci na siebie nawzajem, pomagając sobie na różne sposoby. Dla kilku założycielek tego czasu szczególną osobą i punktem odniesienia był wspominany już O. Piotr Semenenko, jeden z trzech twórców Zmartwychwstańców. Franciszka poznała go najprawdopodobniej w domu Reparatek. W jego Dzienniku znajdujemy kilkaset (sic!) zapisków dotyczących wizyt w domu nazaretańskim, spotkań, listów, spraw związanych ze zgromadzeniem Franciszki  Siedliskiej. Archiwa Nazaretanek i Zmartwychwstańców przechowują oryginały 163 listów Franciszki do O. Semenenki z lat 1875 – 1885. Jest też wzruszający obrazek z 1885 z dedykacją O. Piotra  dla Franciszki (w zgromadzeniu Marii) z okazji imienin, które obchodziła 15 sierpnia.

W środowisku skupionym wokół Generała Zmartwychwstańców Franciszka poznaje kolejne osoby: Cecylię Borzęcką i jej córkę Jadwigę – założycielki Sióstr Zmartwychwstanek. W 1884 roku, w dzień wspomnienia św. Cecylii, Franciszka pisze w swoim Dzienniku: „Byłyśmy na Mszy św. w pokoju św. Cecylii. Przybyła tam też p. Borzęcka z córką Jadwigą, z którymi to paniami wiąże mnie Boża przyjaźń. O jak to miło miłować wszystkich w Panu Jezusie”.

Poznała też osobiście i korespondowała z Marceliną Darowską, założycielką Niepokalanek. Kolejnej, Kolumbie Białeckej, fundatorce Dominikanek, użyczyła gościny na kilka miesięcy, gdy w 1885 roku przyjechała do Rzymu, celem aprobaty swojego zgromadzenia przez Stolicę Apostolską.

Już pod koniec swojego życia przyjęła do nazaretańskiego domu wygnaną z własnego klasztoru we Lwowie i zniesławioną ksieni wizytek, późniejszą założycielkę Sióstr Benedyktynek od Miłości – Kolumbę Gabriel. Jej życie, opisane w niezrównany sposób przez S. Małgorzatę Borkowską OSB w książce „Czarna owca”, czyta się jednym tchem. Tam znajdujemy piękne świadectwo o Franciszce Siedliskiej i wspólnocie nazaretanek, którego choć fragment chcę tu przytoczyć:

„W owym 1900 roku (kiedy m. Kolumba przybyła do Rzymu) żyła jeszcze założycielka i pierwsza generalna nazaretanek, bł. Franciszka Siedliska, kobieta o wielkim sercu i wielkiej delikatności, która przy tym sama dużo cierpiała od ludzkich języków i niesprawiedliwych posądzeń. Cokolwiek by w Galicji mówiono, m. Franciszka nie miała zamiaru przyłączyć się do tego chóru, zanim by najpierw dobrze nie poznała oszkalowanej. Zrozumiały się bardzo szybko i wzajemnie sobie zaufały. W pierwszych tygodniach pobytu w Rzymie m. Kolumba nie miała w nikim, poza m. Franciszką, oparcia psychicznego, ale za to w niej znajdowała go dużo”.

Wraz z O. Jackiem Cormier OP, który w tym czasie pomagał nazaretankom w sprawach konstytucji zgromadzenia, towarzyszyła m. Kolumbie, też jako tłumacz, w długim i trudnym dochodzeniu prowadzonym przez Stolicę Apostolską. Oczyszczonej z zarzutów m. Kolumbie towarzyszyła jeszcze do klasztoru w Subiaco, gdzie próbowała odnaleźć się po trudnych doświadczeniach. Tę serdeczną więź przerwała śmierć Franciszki w 1902 roku. Ale wdzięczna pamięć przetrwała w założonym przez nią później zgromadzeniu. Gdy m. Kolumba zmarła w 1926 roku, jej współsiostry zwróciły się do nazaretanek, by mogła spocząć w ich grobowcu na Campo Verano, dopóki nie zakupią swojego. W rezultacie znów „zamieszkała” z nazaretankami – tym razem na prawie 30 lat.

Wszystkie wymienione przeze mnie osoby są albo beatyfikowane, albo kandydatami na ołtarze. Prawdziwie, błogosławione towarzystwo!

Zdjęcia:
Obrazek z dedykacją O. Semenenki dla Franciszki Siedliskiej – AG CSFN
Wikipedia:
Bł. Cecylia i Jadwiga Borzęckie
Bł. Marcelina Darowska
Sł. Boża Kolumba Białecka
Bł. Kolumba Gabriel
Bł. Jacek Cormier OP