Pierwsze spotkanie
Po dłuższej przerwie wracamy znów na Plac Wenecki, by rozpocząć wędrówkę śladami trzeciej historii – dziejów Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu.
Stojąc ciągle w tym samym miejscu, mając przed sobą Vittoriano i Fori Imperiali, wystarczy odwrócić głowę do tyłu, by zobaczyć ponad budynkami dwukolorową, „pasiastą” kopułę kościoła Del Gesù. Czas wyruszyć do tego kościoła, który w 1873 roku stał się dla Franciszki szczególnym miejscem modlitwy i spotkań.
Chiesa del Gesù (dosłownie: kościół Jezusa), a właściwie kościół Najświętszego Imienia Jezus to kolebka Jezuitów. Św. Ignacy Loyola przybył do Rzymu pod koniec 1537, pragnąc, tak jak trzy wieki później Franciszka Siedliska, uzyskać od papieża aprobatę na powstanie nowego zakonu. U progu Wiecznego Miasta, w miejscowości La Storta, ujrzał w mistycznej wizji Chrystusa, który mu oznajmił: „Rzym będzie Ci łaskawy”. Ciekawym i mało znanym faktem jest to, że przez pierwsze lata Ignacy i jego towarzysze mieszkali w obecnej siedzibie Ambasady Polski przy Stolicy Apostolskiej przy Via dei Delfini. To stąd św. Franciszek Ksawery wyruszył na ewangelizację Azji. W 2014 roku, z okazji 450. rocznicy przybycia Jezuitów do Polski, staraniem Ambasady umieszczono na budynku tablicę upamiętniającą ten pobyt.
W 1540 roku papież Paweł III formalnie zatwierdził Towarzystwo Jezusowe, a kilka tygodni później przekazał im pod opiekę kaplicę Matki Bożej Przydrożnej (Santa Maria della Strada), która znajdowała się w miejscu obecnego kościoła Del Gesù . Przy kaplicy pobudowano dom zakonny, w którym Ignacy do dnia swojej śmierci modlił się, pisał Konstytucje Zakonu, tekst Ćwiczeń Duchowych, kierował szybko rozrastającym się Zakonem (z 10 do 1000 członków w czasie 16 lat jego bycia założycielem i generałem), często przez listy, których napisał ponad 7 tysięcy. Ileż tu zbieżności z życiem Franciszki jako Założycielki, z jej pokojem w Domu Macierzystym przy via Machiavelli…. Warto odwiedzić pokoje św. Ignacego (Camere di S. Ignazio), które od początku XVII wieku stały się celem pielgrzymek i miejscem modlitwy.
W 1873 roku Franciszka Siedliska spotyka w Del Gesù jednego z duchowych synów Ignacego – ojca J. Laurençot, asystenta generalnego Jezuitów dla prowincji francuskiej. Spowiada się przed nim, dzieli otrzymanym od Boga zadaniem i pozyskuje go dla sprawy. O. Laurençot to pierwsza z wielu osób w Rzymie, które pociągnięte nieprzeciętną osobowością Franciszki, pomagają jej w tworzeniu zgromadzenia. Wspomniana już kiedyś p. Winowska, autorka „Dziejów duszy Franciszki Siedliskiej” pisze o niej, że ma wyjątkowy dar do ludzi, i że przyciąga ich jak magnes. O. Laurençot pomaga jej napisać prośbę do Piusa IX, z nadzieją, że i jej „Rzym będzie łaskawy”.
A o tym już jutro…
Zdjęcia:
Kopuła kościoła Del Gesù – Domena publiczna
Pozostałe zdjęcia – s. Anita Jach
Tablica na budynku Ambasady RP
Pokoje św. Ignacego
Pierwszy drukowany tekst Ćwiczeń Duchowych – 1548 r.
Podpis św. Ignacego
Buty św. Ignacego
