Św. Cecylia
Cecylia to jedna z najbardziej znanych świętych męczennic Kościoła. Urodziła się w Rzymie, najprawdopodobniej na początku III wieku w dzielnicy Trastevere, tam też mieszkała z mężem Walerianem, którego pociągnęła do wiary w Chrystusa i przekonała do życia w czystości. Walerian miał mieć wizję anioła, który strzegł czystości jego małżonki. Dom Cecylii był miejscem modlitwy, w którym sam papież Urban I sprawował liturgię i udzielał chrztów. Tam też ochrzcił Waleriana i jego brata Tyburcjusza. Ówczesne prawo, skierowane przeciw chrześcijanom, zabraniało m.in. grzebania zmarłych wyznawców Chrystusa. Obaj bracia nie przestrzegali tego zakazu, za co zginęli śmiercią męczeńską (ich wspomnienie liturgiczne przypada 14 kwietnia). Kilka dni później odkryto, że dom Cecylii był miejscem spotkań chrześcijan, za co również karano śmiercią. Najpierw próbowano ją udusić parą w domowej łaźni, a gdy się to nie powiodło ściąć mieczem. „Kontrakt” z katem pozwalał na zadanie trzech ciosów. Niestety i to się nie udało. Cecylia zmarła po kilku dniach agonii. Było to najprawdopodobniej w 230 roku. Wspomniany Urban I pochował ją w Katakumbach św. Kaliksta, a jej dom uczynił kościołem. Choć niektóre fakty z życia św. Cecylii mogą być tylko legendą, to jednak ona sama jest postacią historyczną. Pierwsze udokumentowane świadectwa istnienia bazyliki zbudowanej nad jej domem pochodzą z V wieku.
W 821 roku papież Paschalis I, który bardzo czcił męczenników, przeniósł ciało Cecylii do nowej Bazyliki pod jej wezwaniem. W 1599, podczas prac renowacyjnych, otwarto sarkofag św. Cecylii. Oczom zebranych ukazało się nietknięte ciało Świętej, jakby śpiącej, ubrane w białą suknię ze złoceniami. Na szyi widać było ślady po uderzeniu mieczem, a palce jej dłoni w sposób symboliczny wyrażały tajemnicę Jedynego Boga w Trzech Osobach. Natychmiast wezwano ówczesnego papieża, a także sławnego artystę Stefano Maderno, który zrobił szkic tego, co zobaczył. Rok później w Bazylice pojawiła się postać Cecylii wykonana z białego marmuru według tego rysunku. Wielu turystów przybywa do tej Bazyli dla tego właśnie dzieła.
Podczas prac archeologicznych odkryto ruiny zabudowań mieszkalnych z II w p.n.e. oraz II – IV wieku n.e. które mogą stanowić pozostałości domu św. Cecylii oraz baptysterium z V wieku. Miejsca te, razem z łaźnią (caldarium) – miejscem męczeństwa Cecylii – są dziś udostępniane do zwiedzania. Nową kryptę zdobią freski ilustrujące życie Cecylii i innych męczenników Kościoła pierwszych wieków.
Od XVI wieku Bazyliką opiekują się Benedyktynki, do których trafiają baranki poświęcane przez papieży w dniu wspomnienia św. Agnieszki (wcześniej kąpane i przystrajane przez nasze siostry ze wspólnoty przy Via Machiavelli). Z wełny baranków Benedyktynki tkają w swojej pracowni paliusze dla nowych arcybiskupów. Warto też wspomnieć, że rektorem Bazyliki jest ks. Marco Frisina, znany nie tylko we Włoszech kompozytor muzyki sakralnej i filmowej oraz dyrygent chóru Diecezji rzymskiej.
Franciszka Siedliska w swoich zapiskach pisze o wielkiej czci dla św. Cecylii i modlitwie w miejscu jej męczeństwa. W dniu jej wspomnienia modliła się szczególnie za swoją mamę Cecylię.
Zdjęcia – CSFN
Bazylika św. Cecylii: fasada, ołtarz z rzeźbą Stefano Maderno, krypta, fresk – Anioł ofiarujący lilie Cecylii i Walerianowi
