Loretanki
We wspomnianym już Dzienniku O. Piotra Semenenki, szczególnie w notatkach z pierwszego okresu znajomości z Franciszką Siedliską, odnajdujemy wiele zapisów, w których nazywa założone przez nią Zgromadzenie Loretankami, a jej dom domem loretańskim. Dopiero od 1878 roku zaczyna się pojawiać nazwa: dom Nazaretu albo dom nazaretański czy nazarecki.
Dlaczego Loretanki? Oddajmy głos postulatorowi i biografowi Matki Siedliskiej, O. Antonio Ricciardi:
„Kto przegląda dziennik Matki Siedliskiej, te proste i lakoniczne notatki zapisywane w notesie lub na czystych kartkach kalendarza, napotka powtarzającą się często nazwę: Loreto! I rzeczywiście: nie było podróży z północy do Rzymu i z Rzymu na północ bez zatrzymania się w Loreto. W Loreto odnajdywała swój cel. Loreto było dla niej Nazaretem, domem Rodziny Świętej, domem, który był świadkiem wszelkich cnót, troskliwej miłości Maryi i Józefa do Jezusa i Chrystusowego posłuszeństwa. Początkowo nazwała dom macierzysty Zgromadzenia – Loreto, później dopiero dała mu nazwę Nazaret. Racja istnienia małej wspólnoty jest jasno określona: «życie w ukryciu i naśladowanie wszelkich cnót Najświętszej Rodziny z Nazaretu», jak napisała Franciszka w swojej prośbie do Ojca św. Piusa IX”.
Święty Dom (La Santa Casa), który jest umieszony wewnątrz Bazyliki w Loreto to murowana część domu Maryi z Nazaretu. Druga część Jej mieszkania czyli Grota Zwiastowania wykuta w skale jest w Bazylice w Nazarecie. Według starożytnej tradycji, w momencie, gdy muzułmanie zajęli Ziemię Świętą, uczestnicy wypraw krzyżowych przewieźli mury nazaretańskiego domu do Europy. Do obecnego Loreto przybyli w nocy z 9 na 10 grudnia 1294 roku. Pobożna tradycja mówi, że dom przenieśli sami Aniołowie. Pius IX stwierdził po prostu, że stało się to „z woli Bożej”.
Badania archeologiczne prowadzone w Nazarecie i w Loreto potwierdzają, że obie części domu Maryi pasują do siebie, a materiał i sposób budowy pochodzi z Palestyny. Na 60 kamieniach odkryto napisy i znaki chrześcijańskie z pierwszych wieków, charakterystyczne czy identyczne z tymi z Ziemi Świętej czy samego Nazaretu. W Świętym Domu jest też Ołtarz Apostołów pochodzenia palestyńskiego, przy którym według tradycji celebrowali Apostołowie, gdy przebywali w domu Maryi.
Następczyni Franciszki, Matka Laureta – Tekla Lubowidzka, która rozpoczęła nowicjat 10 grudnia 1883 w dniu wspomnienia Matki Bożej Loretańskiej, zakupiła już po śmierci Założycielki dom w Loreto, w którym nazaretanki posługują do dziś.
Zdjęcia – S. Amata Nowaszewska CSFN
Widok na Bazylikę w Loreto
Święty Dom z zewnątrz i wewnątrz
Tablica z imiona świętych i błogosławionych, którzy pielgrzymowali do Loreto
Dom i kaplica nazaretanek w Loreto
Cmentarz żołnierzy polskich z czasów II wojny światowej, którym opiekują się nazaretanki
