BŁOGOSŁAWIONA

S. Maria Sergia (Julia Rapiej)

od Matki Bożej Bolesnej, 1900-1943

Urodziła się 18 sierpnia 1900 roku we wsi Rogożyna w powiecie augustowskim, pod zaborem rosyjskim, w rodzinie rolniczej. Nie uczęszczała do szkoły, o czym świadczy fakt, iż posiadała niewielką umiejętność czytania i nie potrafiła pisać. Do Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu została przyjęta w grudniu 1922 roku w Grodnie, gdzie również rozpoczęła nowicjat w lutym 1925 r. Po roku nowicjatu, w sierpniu 1925 r., z grupą sióstr wyjechała do Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie w Des Plaines zakończyła formację nowicjacką. Po złożeniu pierwszych ślubów w kwietniu 1926 r., przebywała w Domu Św. Antoniego w Filadelfii. Pomagała tam siostrom w rożnych obowiązkach domowych. Po złożeniu ślubów wieczystych, w kwietniu 1932 roku wróciła do Polski. Decyzję tę S. Sergia przyjęła z wielką radością i wyraziła się, iż będzie prosiła przełożoną generalną, by w Polsce już pozostać. Na wyraźne obawy sióstr co do sytuacji w Polsce, groźbie wojny i prześladowań odpowiedziała: (…) że się tego nie boi, że nie ma nic innego, żeby dać Panu Jezusowi za Jego miłość, więc pragnie oddać mu swoje życie i męczeństwa się nie boi (słowa cytowane przez s. Edwinę Malarczyk w liście do S. Prowincjalnej o pobycie s. Sergii w USA, AG CSFN). S. Sergia zaraz po powrocie do Polski, 2 lutego 1933 roku została przeznaczona na posługę do Nowogrodka, gdzie pomagała w kuchni, a w miarę możliwości także w innych pracach. Podczas wojny pomagała s. Gwidonie w gospodarstwie. Siostry zauważały u s. Sergii przede wszystkim wielkie rozmodlenie i pokorę.