Sierpień czy wrzesień?
Kiedy dokładnie Franciszka przybyła do Rzymu? Niestety nie wiemy…. Początki Zgromadzenia nie mają zbyt wielu pewnych archiwalnych źródeł. Jak pisze Maria Winowska, autorka jednej z biografii Franciszki, „między 1872 i 1882 rokiem jest dziwnie głucho i ciemno”. S. Augustyna Pietrzykowska, powołując się na słowa samej Założycielki pisze, że Franciszka przyjechała do Rzymu 14 sierpnia 1873 roku. Inni, że dopiero w połowie września. Ale to chyba nie takie istotne. Najważniejsze, że przyjechała. Po raz pierwszy do Rzymu i po raz pierwszy sama za granicę (niemłoda już p. Nęcińska opuściła ją dość szybko, prawdopodobnie ze względu na klimat). Ma niespełna 31 lat. Jeszcze nie tak dawno była na granicy życia i śmierci w swoim rodzinnym domu w Żdżarach, na Mazowszu.
Franciszka niemal od dzieciństwa chciała poświęcić się Bogu, ale czekała na znak. Przyszedł przez pośrednictwo kapucynów: O. Leandra Lendziana, jej kierownika duchowego i br. Stefana Rembiszewskiego. W marcu 1873 usłyszała, że Pan Jezus ją kocha, że wolą Bożą jest, aby została zakonnicą. Więcej, ma być założycielką nowego zgromadzenia… Po ślubach zakonnych złożonych 2 lipca 1873 roku na ręce O. Lendziana dołącza wraz ze swoją mamą do wspólnoty tercjarek w Lublinie, penitentek O. Leandra, która miałyby być zaczątkiem nowej rodziny zakonnej żyjącej na wzór Maryi w domu nazaretańskim. Zaledwie kilka tygodni później podejmuje decyzję o wyjeździe do Rzymu. Dlaczego?
Odpowiedź w następnym odcinku…
Zdjęcia:
Dwór Siedliskich w Żdżarach, akwarela K. Millera, 1878
Franciszka Siedliska w 1873 roku – zdjęcie z adnotacją na rewersie
O. Leander Lendzian, kapucyn (1817 – 1890), zdjęcie pośmiertne
Br. Stefan Rembiszewski, kapucyn (1844 – 1921)
