BŁOGOSŁAWIONA

S. Maria Felicyta (Paulina Borowik)

1905-1943

Urodziła się 30 sierpnia 1905 roku w Rudnie, w województwie lubelskim, pod zaborem rosyjskim. W 9 dni po jej urodzeniu zmarła matka. Wychowaniem Pauliny i jej braci zajęła się rodzina. Paulina nie uczęszczała do szkoły, pomagała w domowym gospodarstwie. Przed wstąpieniem do Zgromadzenia należała do III Zakonu Świętego Franciszka. Do Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu została przyjęta w marcu 1932 roku w Kaliszu. Nowicjat odbyła w Grodnie, gdzie w styczniu 1935 r. złożyła pierwsze śluby. Stąd została skierowana do Nowogródka i otrzymała obowiązek, w którym, jak przekazała S. Veritas: Miała dużo okazji do ćwiczenia się w pokorze, bo przy sprzątaniu internatu i domku Sióstr była przeznaczona (do pomocy) tej Siostrze, która na razie miała najwięcej pracy. W czasie okupacji radzieckiej pracowała jako sprzątaczka w szkole Sióstr, zamienionej na radziecką dziesięciolatkę. S. Felicyta zawsze żyła w cieniu, była mało znana mieszkańcom Nowogródka. Skromna, nie narzucająca się nikomu, pokorna, rezygnująca ze swego zdania, wdzięczna za przyjęcie jej do Zgromadzenia. W kontekście wczesnego osierocenia Pauliny przez matkę, nie dziwi jej wielka nieśmiałość i pokora.