BŁOGOSŁAWIONA

S. Maria Daniela (Eleonora Jóźwik)

od Jezusa i Matki Niepokalanej, 1895-1943

Urodziła się 25 stycznia 1895 roku w Poizdowie, na Podlasiu, pod zaborem rosyjskim. Poza trzymiesięcznym kursem wieczorowym do szkoły nie uczęszczała. Pomagała rodzicom w domowym gospodarstwie. Do Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu została przyjęta w styczniu 1920 roku. Z powodu wojny polsko-bolszewickiej w postulacie przebywała aż półtora roku, co w konsekwencji spowodowało z kolei skrócenie nowicjatu, który odbyła w Grodnie od lipca 1921 r. do lutego 1923 r. Po pierwszych ślubach przebywała we Lwowie, pracując w pralni, w kuchni, przy sprzątaniu w szkole. Śluby wieczyste złożyła w Grodnie w 1929 r., po czym wyjechała do Kalisza, gdzie usługiwała gościom i sprzątała. We wrześniu 1932 roku przyjechała do Nowogrodka, gdzie również usługiwała gościom, zajmowała się refektarzem zakonnym i kuchenką szkolną. W życiu s. Danieli ważną rolę odgrywało milczenie, wierność regule, w tym posłuszeństwo przełożonym. W początkach okupacji s. Daniela, nie mając dużo sił fizycznych, zajęła się handlem, uważając, że w ten sposób pomoże siostrom. Jednakże wymianie korespondencji między m. Fides Tomkowicz, przełożoną klasztoru w Wilnie, a s. Stellą, zaniechała tego zajęcia. Podjęła lżejszą pracę ręczną – tkacką i trykotarską i usługiwała ks. Kapelanowi.