BŁOGOSŁAWIONA

S. Maria Imelda (Jadwiga Żak)

od Jezusa Hostii, 1802-1943

Urodziła się 29 grudnia 1892 roku w Oświęcimiu, który w tym czasie był pod zaborem austriackim, w rodzinie stosunkowo zamożnej – ojciec był urzędnikiem. Jadwiga ukończyła 6 klas szkoły ludowej, a następnie zajęła się krawiectwem. Do Zgromadzenia Siostr Najświętszej Rodziny z Nazaretu została przyjęta w wieku 19 lat i po postulacie odbytym częściowo w Wadowicach, a następnie w Wiedniu, rozpoczęła nowicjat w Albano (Włochy), razem z s. Stellą. Po złożonych ślubach została skierowana do Lwowa, gdzie spędziła 6 lat, pracując w szkole. Uzyskała patent na mistrzynię ogrodka freblowskiego w seminarium żeńskim we Lwowie. Czas pobytu s. Imeldy we Lwowie przypadł na niezwykle trudny dla mieszkańcow miasta okres I wojny światowej, a potem walk polsko-ukraińskich o Lwow. Te trudne lata spędzone we Lwowie wpłynęły niewątpliwie na poźniejszą, pełną zawierzenia postawę s. Imeldy. Wśrod siostr uchodziła za osobę inteligentną, bardzo roztargnioną, ale także bardzo pokorną. Po ślubach wieczystych, złożonych w Rzymie w styczniu 1921 roku, wrociła do Polski i w grudniu 1922 zdała egzamin dojrzałości jako eksternistka. Pełniła posługę w rożnych placowkach Zgromadzenia. W Warszawie, Stryju, Grodnie, Łukowie pracowała w zależności od potrzeb, jako nauczycielka w szkole powszechnej i gimnazjum, wychowawczyni w internacie, wychowawczyni w sierocińcu, zakrystianka. W 1936 roku przyjechała do Nowogrodka, gdzie do rozpoczęcia II wojny światowej uczyła w szkole powszechnej. W czasie wojny zajęła się zakrystią w kościele Przemienienia Pańskiego (w Farze). Potrafiła być wdzięczna za wszystko, co otrzymała.