„I tak mi się przedstawiło życie Nazaretu: życie miłości, na zewnątrz praca, obowiązek, oddanie się na wszystko, czego Pan Jezus wymaga… Ale tam, w głębi duszy, w życiu wewnętrznym, tam najściślejsze złączenie duszy z Panem Bogiem, miłość najczystsza, poświęcenie, ofiara ciągła, zapomnienie o sobie”.
(Maria od Pana Jezusa Dobrego Pasterza)
Duchowość nazaretańska jest zakorzeniona w ewangelicznym przesłaniu miłości i wyrażona uważnym wsłuchiwaniem się w głos Boga mówiącego przez osoby i wydarzenia codziennego życia oraz przeżywana w ludzkich doświadczeniach każdego dnia.
Najświętsza Rodzina z Nazaretu jest wzorem, który inspiruje nas pięknem zwyczajnego życia przeżywanego w głębokiej wierze i zażyłości z Jezusem, Bogiem obecnym w nas. Choć na zewnątrz nasze życie wydaje się być bardzo proste i zwyczajne, każda siostra stara się rozwijać w sobie wewnętrzne nastawienie otwartości i szacunku wobec niezmierzonej tajemnicy Bożej miłości i obecności pośród nas.
Duchowość nazaretańska, w pełni osadzona w ludzkim doświadczeniu, jest mistyką zwyczajności, drogą życia kontemplatywnego, dzięki któremu stopniowo i coraz pełniej potrafimy odkrywać i wskazywać naszym braciom i siostrom ukrytą twarz Boga.
Siłę do życia duchowego czerpiemy z modlitwy osobistej, Eucharystii i z udziału w liturgicznym życiu Kościoła. Ufając dynamizmowi Ducha, który przez wieki prowadzi Rodzinę Bożą, każdego dnia modlimy się za Ojca Świętego i włączamy się w posługę Kościoła, którą jest głoszenie światu Królestwa Bożej Miłości.